Ástralska sýrurokksveitin Tame Impalia gaf í gær út myndband við lagið Feels like we only go backwards. Lagið er af annarri plötu sveitarinnar, Lonerism, sem kom út í síðasta mánuði og er ein af bestu plötum ársins. Myndbandið er feikilega litríkt og skynörvandi og minnir mikið á LSD-drifna sækadelíu sjöunda áratugarins eins og tónlist sveitarinnar. Horfið á myndbandið hér fyrir neðan.
TAME IMPALA- Feels Like We Only Go Backwards from Becky & Joe on Vimeo.
Montreal hljómsveitin Suuns gaf í dag út lagið Edie’s Dream sem er fyrsta smáskífan af væntanlegri plötu þeirra sem kemur út í mars á næsta ári á vegum Secretly Canadian. Platan hefur fengið nafnið Images Du Futur og fylgir á eftir plötunni Zeroes QC frá árinu 2010. Hljómsveitin spilaði á Iceland Airwaves í fyrra við góðar undirtektir. Hlustið á lagið Edie’s Dream og viðtal við Liam O’Neill trommara sveitarinnar hér fyrir neðan.
Viðtal við Liam O’Neill trommara sveitarinnar í Airwaves þætti Straums 2011
New York hljómsveitin Guards var að senda frá sér aðra smáskífuna af væntanlegri fyrstu plötu sveitarinnar In Guards We Trust sem kemur út 5. febrúar á næsta ári. Guards er hugarfóstur Richie Follin, bróðir Madeline Folin söngkonu hljómsveitarinnar Cults. Richie er einnig fyrrverandi gítarleikari þeirrar hljómsveitar. Hlustið á lagið Coming True hér fyrir neðan.
Coming True
hlaða niður
1. hluti:
2. hluti:
3. hluti:
1) Transgender – Crystal Castles
2) Kerosene – Crystal Castles
3) Black Eye – Pojke
4) Clair De Lune (ft. Christine Hoberg) – Flight Facilities
5) Northern Lights – Kate Boy
6) Forever – Cities Aviv
7) I Love Thousands Every Summer – Paradise
8) I’m All On My Own – Dream Central Station
9) Feel – Dream Central Station
10) Teenage – Veronica Falls
11) Sunshine (Shlohmo remix) – Little Dragon
12) Peach Bloosom – Eels
13) She Lives In An Airport – Guided By Voices
14) The Challenge Is Much More – Guided By Voices
Lagið Looky Looky með upptökustjóranum Giorgio Moroder frá árinu 1969 hefur nú verið nefnt sem fyrsta dubstep lagið. Moroder póstaði broti úr laginu á facebook síðu sinni í dag og baðst afsökunar þegar að einn aðdáandi hans sagði hann hafa skapað skrímsli. Hlustið á dubstep bútinn úr laginu hér fyrir neðan og horfið á Moroder flytja lagið í frönskum sjónvarpsþætti frá árinu 1969.
Tónlistarmaðurinn Sindri Már Sigfússon sendi í dag frá sér annað lagið undir nafninu Pojke. Sindri gaf út hið frábæra lag She Move Through Air við góðar viðtökur í byrjun síðasta mánaðar og sleppir nú frá sér laginu Black Eye sem er engu síðra. Hægt er að hlaða niður laginu frítt af Soundcloud síðu Pojke.
Viðtal við Sindra:
Tónlistarmaðurinn Jón Þór sem áður gerði garðinn frægan í hljómsveitum á borð við Isidor, Lödu Sport og Dynamo Fog gaf út sína fyrstu sólóplötu á dögunum. Platan heitir Sérðu mig í lit og er þetta í fyrsta skipti sem Jón Þór syngur á íslensku. Við kíktum heim til Jón Þórs og fengum hann til að taka lagið Ljáðu mér eyra og spurðum hann út í nýju plötuna.
Á næsta föstudag kemur út fyrsta plata hljómsveitarinnar Dream Central Station. Platan sem er samnefnd sveitinni kemur út á vegum útgáfufélagsins Kimi Records og mun fást í öllum helstu hljómplötuverslunum landsins. Þau Hallberg Daði Hallbergsson og Elsa María Blöndal eru í fararbroddi innan Dream Central Station og hafa verið að vinna að plötunni undanfarin ár. Hallberg var áður í hljómsveitinni Jakobínarína og Elsa María í Go-Go Darkness. Öll lög og textar eru eftir Hallberg fyrir utan ábreiðu af laginu Feel so Good með Brian Jonestown Massacre. Hljómsveitin mun halda útgáfutónleika um miðjan desember.
Im All On My Own:
Feel So Good:
The Fall:
Hér má sjá viðtal sem við áttum við þau Elsu og Hallberg í sumar þar sem þau tóku órafmagnaða útgáfu af laginu Let The Rain (Wash Over Me) sem er á plötunni.
Mynd: Óskar Hallgrímsson
Laugardagurinn á Airwaves hófst ekki vel þegar fréttir bárust af því að skoska sveitin Django Django hafi þurft að aflýsa tónleikum sínum í Hörpu vegna veikinda. Það var það atriði sem ég var einna spenntastur fyrir á hátíðinni en hafði þó þau áhrif að ég þurfti ekki að velja milli þeirra og Dirty Projectors sem áttu spila á sama tíma og ég var líka mjög spenntur fyrir.
Skógláp í kjallara
Laugardagskvöldið mitt hófst í myrkum kjallara 11-unnar þar sem skóglápararnir í Oyama, höfðu komið sér fyrir. Oyama spila melódískt hávaðarokk í anda My Bloody Valentine og svipaðra sveita sem voru upp á sitt besta í byrjum 10. áratugarins, og stóðu sig með stakri prýði. Ég þurfti ekki að leita langt í næsta skammt af tónlist því á eftir hæðinni hafði Just Another Snake Cult nýhafið leik. Síðast þegar ég sá hann var hann með stóra hljómsveit með sér en nú naut hann einungis liðfylgis fiðlu og sellóleikara en sjálfur sá hann um söng, syntha og ýmis raftól. Angurvært og tilraunakennt rafpoppið rann vel niður, þetta var oft á mörkum þess að vera falskt, en samt svo óheyrilega fallegt. Hann toppaði í síðasta laginu Way Over Yonder in the Minor Key.
Hnökralaus flutningur
Næst þurfti ég að gera hlé á tónleikadagskrá vegna næringar og ritstarfa en mætti þó galvaskur í Listasafn Reykjavíkur til að sjá Brooklyn-sveitina Friends. Þau spiluðu hressilegt rafpopp og voru nokkuð mörg að hamast á sviðinu en náðu þó ekki að fanga athygli áhorfenda sérstaklega vel sem líklega voru flestir komnir til að sjá nágranna þeirra úr Brooklyn, Dirty Projectors. Þau stigu á svið á miðnætti og höfðu salinn í hendi sér frá fyrsta lagi. Aðallega voru flutt lög af nýjustu plötu sveitarinnar, Swing Lo Magellan, og var flutningurinn svo að segja hnökralaus. Það var hreint út sagt magnað að verða vitni að flóknum raddsetningum og framúrstefnulegum útsetningunum á sviðinu að því er virðist án þess að neitt hafi verið spilað af bandi. Oft kölluðust raddir söngkvennanna á við tilraunakennd gítarsóló og gæsahúð og taumlaus gleði fylgdi í kjölfarið. Tónleikarnir náðu hámarki í hinu dramatíska en þó mínímalíska The Gun Has No Trigger og þetta voru án efa bestu tónleikarnir sem ég sá á Airwaves í ár.
Ég hljóp þá yfir í Hafnarhúsið til að ná Gus Gus sem ég hafði ekki séð síðan þeir spiluðu sína síðustu tónleika á Nasa. Gus Gus eru orðin vel sjóuð af tónleikahaldi og sveitin kann upp á hár að rífa upp stemmningu með vel skipulögðum uppbyggingum og ná oft að teygja lögin sín upp í meira en tíu mínútur án þess að nokkrum leiðist þófið eða dansinn hætti að duna.
Sunnudagskvöld
Þrátt fyrir að fáir höndli yfirleitt að fara út á sunnudeginum eftir fjögurra daga maraþon djamm og tónleikaviðveru þá hefur sunnudagskvöldið löngum verið eitt af mínum uppáhalds á Airwaves. Því miður voru ekki stórir tónleikar á Nasa eins og undanfarin ár en þó var ýmislegt í boði og sörf-rokksveitin Bárujárn var fyrst á dagskrá á Gamla Gauknum. Sindri er afskaplega skemmtilegur gítarleikari og hann fór hamförum í flottum sólóum og snaggaralegum riffum, ekki síst í laginu Skuggasveinn.
Þvínæst rölti ég niður á Þýskabarinn þar sem trúbatrixan Elín Ey var að koma sér fyrir. Hún hefur afskaplega fallega rödd en innhverf kassagítardrifin trúbadortónlistin var ekki alveg minn expressóbolli og ég vonaðist eftir meira stuði. Það mætti á svæðið með hinni ákaflega vel stílíseruðu Sometime og 90’slegri danstónlist þeirra. Á köflum trip hop-leg en stundum meira út í reif og stemmningin var á uppleið.
Bassinn tekinn í göngutúr
Síðasta atriði kvöldsins voru diskóboltarnir í Boogie Trouble sem hljóta að vera eitt mest grúvandi band á Íslandi um þessar mundir. Ingibjörg tók bassann í göngutúr og gítarinn minnti á útúrkókað diskófönk úr klámmyndum frá öndverðum áttunda áratugnum. Þau lokuðu kvöldinu með stæl en mig þyrsti í meira. Því var haldið yfir í Iðusali þar sem Rafwaves var enn í fullum gangi og Oculus dúndraði dýrindis djöflatekknói ofan í þær 20 hræður sem enn voru eftir og dönsuðu úr sér líftóruna.
Heilt yfir var þessi Airwaves hátíð frábærlega vel heppnuð þrátt fyrir að ýmislegt hafi unnið á móti henni. Þar mætti helst nefna veðrið og nokkrar afbókanir hjá stórum nöfnum. Hápunktarnir hjá mér í ár voru Doldrums á fimmtudagskvöldinu, Hjálmar og Jimi Tenor á föstudaginn og Dirty Projectors á laugardaginn. Þá verð ég að minnast á að ég sá hvorki né heyrði af mörgum risastórum röðum, sem oft áður hafa hrjáð hátíðina, og er það afar góðs viti.
Davíð Roach Gunnarsson
1. hluti
2. hluti
3. hluti
1) About To Die – Dirty Projectors
2) Here Til it Says Im Not – Dirty Projectors
3) Affection – Crystal Castles
4) Stand My Ground – Diamond Rings
5) So Many Details (remix ft. Hodgy Beats) – Toro Y Moi
6) Chum – Earl Sweatshirt
7) freaking out the neighborhood – Mac Demarco
8) Cooking Up Something Good – Mac Demarco
9) Secret Days – School Of Seven Bells
10) Drums On Parade – Adam Port
11) Despot – Ital
12) Devil Town – Marissa Nadler
