BERLIN X REYKJAVÍK FESTIVAL fer tram á Húrra. Epic Rain, Komfortrauschen og Christian Prommer koma fram. Dagskráin hefst klukkan 22:00.
Oyama og Brött Brekka spila á Bar 11. Tónleikar hefjast 22:00 og það er frítt inn.
Pink Street Boys og Caterpillarmen koma fram á Gamla Gauknum. Tónleikarnir hefjast klukkan 23:00 og það kostar 1000 kr inn.
Laugardagur 28. febrúar
BERLIN X REYKJAVÍK FESTIVAL fer tram á Húrra. Ensemble X, Emiliana Torrini, Alex Barack, Christian Prommer, Daniel Best og Borg koma fram. Dagskráin hefst klukkan 20:00.
Hljómsveitirnar Morgan Kane, Dreprún og Dorian Gray spila á bar 11. Tónleikarnir byrja klukkan 22:00 og það er frítt inn.
Grísalappalísa heldur útgáfutónleika á Gamla Gauknum í tilefni útgáfu plötunnar Grísalappalísa syngur Stuðmenn. Hljómsveitin Börn og Teitur Magnússon sjá um upphitun og það kostar 1500 krónur inn. Tónleikarnir hefjast klukkan 22:00.
Sunnudagur 1. mars
BERLIN X REYKJAVÍK FESTIVAL fer tram í Mengi. Skúli Sverrison og Claudio Puntin koma fram. Dagskráin hefst klukkan 21:00
Raftónlistarmaðurinn O|S|E| AKA Sindri Geirsson kemur fram á Lowercase kvöldi á Húrra. Tónleikarnir hefjast klukkan 21:30 og það er frítt inn.
Í Straumi í kvöld kíkir Pan Thorarensen, skipuleggjandi hátíðarinnar Reykjavík X Berlin Festival sem fram fer um næstu helgi á Húrra og Kex Hostel, í heimsókn. Auk þess sem spilað verður nýtt efni frá Emily Yacina, Yumi Xouma, Will Butler, The Weather Station og mörgum öðrum. Straumur með Óla Dóra á X-inu 977 á slaginu 23:00.
1) Under A Rock – Waxahatchee
2) Bruise – Emily Yacina
3) Coming For You – Emily Yacina
4) Song For Zoe & Gwen – Yumi Zouma
5) Hard Luck Boy – Tom Brosseau
6) Love Like Mine – Miami Horrors
7) Gone Fishing – Miss Roisin Murphy
8) Time Ends – Stereo Hypnosis
9) Time Begins – Stereo Hypnosis
10) Son Of God – Will Butler
11) What I Want – Will Butler
12) Witness – Will Butler
13) The Ground Walks, with Time In a Box – Modest Mouse
14) Way It Is, Way It Could Be – THe Weather Station
Hin knáa diskósveit Boogie Trouble leikur á Loft Hostel klukkan 21:30 og aðgangur er ókeypis.
Hljómsveitin Greyhound spilar á Dillon, byrja 22:00 og aðgangur er ókeypis.
Icelandic Sound Company kemur fram í Mengi. Aðgangseyrir er 2000 og sjóið byrjar 21:00.
Laugardagur 22. Febrúar
Götutímaritið Grapevine stendur fyrir tónleikum á Húrra sem verða þeir fyrstu í tónleikaseríu sem ritið hyggst halda. Á þessu fyrsta kvöldi koma fram Prins Póló og Páll Ívan frá Eiðum og Óli Dóri mun þeyta skífum. Inngöngugjald er 2000 krónur og veislan hefst 22:00.
Good Moon Deer og Futuregrapher koma fram á tónleikum í Mengi. Tónleikarnir byrja 21:00 og aðgangseyrir er 2000 krónur.
Moses Hightower leikur á tónleikum og Hermigervill og Ívar Pétur verða með dj-sett á Loft Hostel. Leikar hefjast 20:30 og aðgangur er ókeypis.
Skúli Mennski treður upp á Rósenberg ásamt hljómsveit. Spilagleðin byrjar 22:00 og aðgangseyrir er 1500 krónur.
Fimmtugasta fastakvöld RVK Soundsystem verður haldið á efri hæðinni á Paloma. Plötusnúðar RVK munu spila reggí, döbb og dancehall alla nóttina en þeir byrja á miðnætti og aðgangur er ókeypis.
Tónlistargoðsögnin Nico kom til Íslands árið 1971 ásamt þáverandi sambýlismanni sínum, franska kvikmyndaleikstjóranum Philippe Garrell, og lék í hinni ljóðrænu kvikmynd hans ‘La Cicatrice Intérieure’ (Innra sárið) sem var að stórum hluta tekin upp á svörtum söndum suðurlands. Ljósmynd úr myndinni prýðir einmitt umslag ‘Desertshore’ og á henni sést einnig Ari Boulogne, sonur Nico og franska leikarans Alain Delon, en drengurinn lék með henni í myndinni.
La Cicatrice Intérieure verður sýnd í fyrsta skipti á Íslandi á kvikmyndahátíðinni Stockfish. Hún verður þannig fyrsta myndin í flokki mynda sem sýndar verða á Stockfish-hátíðum framtíðarinnar undir heitinu ‘Uppgötvun úr fortíðinni’ en það eru myndir sem teknar hafa verið á Íslandi án þess að lítið hafi borið á. Nú gefst íslenskum tónlistar- og kvikmyndaunnendum loks að sjá goðsögnina Nico í íslenskri birtu og landslagi. Myndi verður sýnd í Bíó Paradís 25. febrúar klukkan 20:30 og 1. mars klukkan 18:00
Nico (fædd Christa Päffgen 1938) söng lögin ‘All Tomorrows Parties’, ‘Femme Fatele’ og ‘Venus in Furs’ á ‘Andy Warhol’ plötu Velvet Underground & Nico, einni rómuðustu og áhrifamestu rokkplötu allra tíma. Hin djúpa rödd hennar og kaldi söngur er hluti af hljóðrás sjöunda áratugarins og andlit hennar eitt af þekktustu andlitum hans. Eftir að hún sagði skilið við Velvet Underground starfaði hún með Tim Buckley, Jackson Browne og Brian Eno m.a.. Fyrsta sólóplata hennar ‘Chelsea Girl’ hafði mikil áhrif á Leonard Cohen og á þeirri næstu, ‘Desertshore’, má heyra að hún er ein af uppáhaldsplötum Bjarkar.
Ég mætti rúmlega 9 í Silfurberg til að sjá sænsku táningarappsveitinn Young Lean and the Sad Boys. Þeir spiluðu nokkurs konar átótjúnað emo-rapp, og ég meina það ekki á neikvæðan hátt. Þvínæst sá ég japanska stelpnatríóið Nisennenmondai. Þær spiluðu á bassa, trommur og gítar og framkölluðu dáleiðandi mínímalíska tekknótónlist þar sem taktföst endurtekningin hamraði sér leið inn í undirmeðvitundina.
Þær virtust algjörlega í leiðslu og stemmningin var eins og týndi hlekkurinn milli frumstæðra ættbálkaathafna og nútíma tekknóklúbba. Stelpan á trommunum hélt úti mekanískri keyrslu allan tímann og missti ekki úr slag, og úr gítarnum komu hljóð sem minntu sitt á hvað á bílvél eða draugagang. Eftir svona hálftíma var ég samt farinn að þrá smávægilega tilbreytingu, það sem gerði þetta kúl var naumhyggjan og endurtekningin en það vantaði bara eitthvað pínu ponsu meira; þetta var einum of einsleitt en næstum því frábært.
Plötusnúðurinn Ryan Hemsworth spilaði léttari tónlist en margir aðrir plötusnúðar á hátíðinni en hann bauð upp á fjölbreytta blöndu af Hip Hop, R’n’B og poppuðu Dub Step og jók tempóið eftir því sem leið á settið. Næst á dagskrá var hinn breski sláni Adam Bainbridge sem gengur undir vinalega listamannsnafninu Kindness. Hann kom fram með heljarinnar hljómsveit og blökkum bakraddasöngkonum og lék fágað fönk og grúví diskó af fádæma öryggi næstu þrjú kortérin eða svo.
Ég hafði ekki heyrt neitt af tónlist hans áður en smitaðist af ryþmanum frá fyrsta lagi. Af og til var splæst bútum úr lögum eftir listamenn eins og Prince, Bobbie Womack og Art of Noise inn í settið og á einum tímapunktu brast á með Conga-röð hljómsveitarmeðlima um allt sviðið þar sem allir höfðu kúabjöllu, hristu eða annað ásláttarhljóðfæri í hönd. Þetta var algjört funkathon og skemmtilegustu tónleikar hátíðarinnar fyrir mig persónulega.
Þá var bara stærsta nafn hátíðarinnar eftir, ameríski dubstep æringinn Skrillex, sem er dáður eins og guð af glataðri æsku, en litinn hornauga af gömlum, bitrum og sjálfskipuðum spekingum eins og mér. Ég gat samt ekki sleppt því tækifæri að fylgjast með tónleikunum og sé alls ekki eftir því. Ég myndi ekki nenna að hlusta á þessa tónlist heima hjá mér, en þetta var allsherjar loftárás á skilningarvitin af nördalegum unglingi með allt of dýrar græjur. Og ég meina það á góðan hátt. Svona tiltölulega. Þarna var dropp-um, grafík, lazer-um og reyk bombað í fésið á þér á hverju sekúndubroti þannig ekki gafst tækifæri til að hugsa eða greina eina einustu einingu, því þá var nýtt áreiti komið á sjóndeildarhringinn. Hann henti svo Björk, Stars Wars laginu og íslenska fánanum inn í settið meðan hann klifraði, hoppaði og bara almennt djöflaðist í og ofan á tækjaborðinu sínu.
Eftir þessa æskudýrkun og fjallstind sem Skrillex var fór ég alla leið niður í bílakjallaran til að sjá einn langlífasta og farsælasta plötusnúð landsins, DJ Margeir. Hann spilar tónlist sem er einhvern veginn viðeigandi hvar sem er fyrir hvern sem er, harðan kjarna með mjúkri áferð. Þar dönsuðu gestir með öllum frumum líkama sinna og reyndu hvað þeir gátu að halda lífsmarki í Sónarnum þegar endirinn var yfirvofandi.
En allt spennandi endar og Sónar hátíðin er engin undantekning þar á. Hún var samt frábærlega heppnuð og minningarnar lifa, allavega þangað til við fáum öll alzheimer eða drepumst. Ég er strax farinn að hlakka til næstu hátíðar en þangað til getið þið lesið umfjallanir Straums um fimmtudagskvöldið, föstudagskvöldið eða fyrri hátíðir.
Tónlistarmaðurinn Hörður Már Bjarnason sem gengur undir listamannsnafninu M-band var að senda frá sér myndband við lagið Ever Ending Never af plötunni Haust sem kom út í fyrra og var plata ársins á þessari síðu. Myndbandi má sjá hér fyrir neðan.
Í Straumi í kvöld verður farið yfir nýtt efni frá Waxahatchee, Hot Chip, Twin Shadow, Unknown Mortal Orchestra, Kendrick Lamar, Fort Romeau, THEESatisfaction og mörgum öðrum. Straumur með Óla Dóra í kvöld á slaginu 23:00 á X-inu 977.
1) Huarache Lights – Hot Chip
2) I’m Ready – Twin Shadow
3) Multi-love – Unknown Mortal Orchestra
4) The Blacker the Berry – Kendrick Lamar
5) Breathless – Waxahatchee
6) La Loose – Waxahatchee
7) Poison – Waxahatchee
8) Planet For Sale – THEESatisfaction
9) Batyreðs Candy – THEESatisfaction
10) Meme Generator – Dan Deacon
11) All I want – Fort Romeau
12) Let It Carry You – José González
13) No Shade in the Shadow of the Cross – Sufjan Stevens
14) Just Like You – Chromatics
Fyrsta atriði á dagskránni á föstudagskvöldinu var japanski tónlistarmaðurinn Ametsub á SonarPub sviðinu. Hann spilaði undurfallegt ambíent með sterku bíti, tónlistin var undir áhrifum frá Boards of Canada og Four Tet, og minnti líka stundum á ameríska ambíentsnillinginn Tycho. Því næst sá ég Fufanu rokka þakið af Silfurbergi með drungalegu kuldarokki. Þeir eru orðnir dáldið eins og yngri útgáfa af Singapore Sling með dassi af raftónlistar og Madchester áhrifum.
Ég náði nokkrum lögum með Mugison sem komu svo sannarlega á óvart því að hann kom fram einn og flutti raftónlist! Ég hef ekki séð hann svona góðan í mörg ár og hef í raun verið að bíða eftir því að hann snúi aftur í raftónlistina sem hann hóf feril sinn með. Hann var á bak við græjusamstæðu sem minnti á könguló og fór á kostum í synþum, hamagangi og söng.
Gömlu kempurnar í Súrefni hristu síðan aldeilis upp í Norðurljósasalnum með frábæru sjói og sækadelik myndskreytingum. Eina minning mín um þetta band er smellurinn Disco sem var algjört Daft Punk ripoff, en samt gott Daft Punk ripoff. Þetta voru hins vegar öflugir tónleikar og þeir voru fjórir á sviðinu og spiluðu á hljómborð, bassa, trommur, gítar og tölvur og þetta var ansi rokkað á köflum.
Ég kíkti aðeins við á plötusnúðinn Sophie en settið hennar var fullt af skrýtnu rafpoppi með helling af helíum-röddum, stefna sem hefur verið kölluð PC-Music. Þá var röðin komin að Prins Póló sem er einn allra skemmtilegasti tónlistarmaður landsins um þessar mundir. Í einu laga sinna sem hann flutti á tónleikunum spyr hann hvort það sé hægt að hamstra sjarma, og ég held að Prinsinn sjálfur sé lifandi sönnun þess að það sé mögulegt.
Í lok kvöldsins langaði mig að sjá SBTRKT og Paul Kalkbrenner og leysti það einfaldlega með því að flakka á milli Norðurljósa og Silfurbergs. SBTRKT kom fram með afríska grímu og dubstep-skotin popptónlistin kom dansgólfinu svo sannarlega á hreyfingu. Það var harðari brún í tekknó-inu hjá Kalkbrenner þar sem ég dansaði mig í algleymi inn í nóttina við dúndrandi taktinn.
Föstudagskvöldið var prýðisgóð skemmtun og í kvöld eru svo listamenn eins og Skrillex, Jamie xx og Randomer að spila. Við munum að sjálfsögðu skrásetja það á morgun en hér má lesa umfjöllun Straums um fimmtudagskvöldið.
Þriðja Sónarhátíðin í Reykjavík hófst með pompi og prakt í Hörpu í gær og fréttaritari Straums mætti galvaskur til að skrásetja stemmninguna. Ég rétt svo náði síðustu tónum Una Stefson þar sem hann söng af mikilli innlifun við tilkomumikla grafík sem varpað var á vegginn.
Þvínæst sá ég hús-tvíeykið Balsamic Boys á SonarPub sviðinu sem er staðsett á ganginum á efri hæð Hörpunnar. Þeir voru að spila lagið Rhodes Song þegar ég kom sem er mjög melódískur danssmellur sem minnir ansi mikið á slagarann Time með Pachanga Boys. Næsta lag sem þeir tóku var svo dúnmjúkt og silkislakt 90’s house grúv með heilum helling af saxafóni.
Stafræn bjögun á náttúrulegri fegurð
Sin Fang var í essinu sínu í Silfurbergi og tveir trommu- ásláttarleikarar hans börðu taktinn í indíkrádið af miklum móð. Hann nauð aðstoðar Jófríðar úr Samaris í nokkrum lögum og eins og alltaf hjá honum var sjónræna hliðin til fyrirmyndar, einhvers konar stafræn bjögun á náttúrulegri fegurð.
Dúettinn Mankan dútlaði í ýmsum tólum í Kaldalóni og hintuðu stundum að einhverju spennandi sem síðan aldrei kom, þetta var einum of stefnulaust og fálmkennt fyrir minn smekk. Drungalegur hljóðheimur Samaris naut sín hins vegar mjög vel í Silfurbergi og Jófríður söngkona fór á kostum.
M-Band er einn frjóasti raftónlistarmaður landsins og hann leggur líka frámuna mikinn metnað í tónleika sína sem var morgunljóst í Kaldalóni í gær. Hann býr til vegg af hljóðum og margfaldar og raddar eigin rödd með ótal effektum, en samt heyrir maður alltaf mennskuna undir niðri. Hann notast ekki við neina tölvu í sjóinu og þess vegna sér maður hann gera allt analog. Ég þurfti því miður frá að hverfa áður en tónleikarnir kláruðust til að fara á Todd Terje en langaði mjög að vera lengur.
Gleði og galsi
Þá var komið að stærsta númeri kvöldsins, hinum fúlskeggjaða norska prinsi geimdiskósins, Todd Terje. Hann dúndraði út flestum sínum helstu smellum af sviðinu í Silfurbergi og salurinn át þá úr höndum hans. Það var gleði og galsi í tónlistinni og honum og breið bros í öllum salnum. Það eina sem mætti setja út á var að það hefði verið gaman að sjá hljóðfæraleikara með honum og í byrjun var bassinn í hljóðkerfinu helst til yfirþyrmandi, vantaði aðeins tærari topp. En það lagaðist fljótlega meðan dansinn dunaði og svitinn flæddi. Frábær endir á fyrsta kvöldi Sónars sem var stórvel heppnað í alla staði. Topparnir fyrir mig voru þó Todd Terje og M-Band. Sjáumst í kvöld og fylgist með á næstu dögum með áframhaldandi umfjöllun Straums.
Sónar hátíðin hefst í Hörpu í dag og Straumur mun að sjálfsögðu verða á svæðinu næstu daga með daglegar fréttir af hátíðinni. Til þess að hita upp höfum við tekið saman lista yfir 12 atriði á hátíðinni sem við mælum sérstaklega með. Listinn er þó alls ekki tæmandi þar sem yfir 60 atriði eru á hátíðinni og mjög mikið af rjóma þannig að erfitt var að velja. En hér er listinn og gleðilegan Sónar!
Todd Terje
Terje-inn hefur verið í uppáhaldi hjá ritstjórn Straums um alllangt skeið, en hann átti eina allra bestu breiðskífu síðasta árs, It’s Album Time, sem var hans fyrsta plata í fullri lengd. Hann er jafnfær á ítalódiskó og evrópskt spæjarafönk og algjör meistari í hljóðgervlum.
SBTRKT
Breski pródúsantinn SBTRKT hefur getið sér geisigott orð fyrir dubstep-skotið rafpopp af bestu sort. Smellurinn Wildfire sem söngkonan Yukumi Nagato syngur tröllreið dansgólfum beggja vegna Atlantshafsins árið 2011.
Randomer
Bretinn Randomer sækir jöfnum höndum í tekknó-arfleið Detroit og Berlínar í dökkum og dúndrandi hljóðheimi sínum.
Tonik Ensemble
Raftónlistarmaðurinn Anton Kaldal sem leiðir Tonik Ensemble er einn allra fremsti pródúsant þjóðarinnar og í Tonik Ensemble fær hann til liðs við sig selló- og saxafónleikara ásamt söngvaranum Herði Má úr M-Band. Útkoman er tregafullt sálartekknó sem hittir beint í mark og miðar bæðið á mjaðmir og hjarta. Hans fyrsta breiðskífa, Snapshots, kom út í vikunni og er feikilega sterkur frumburður.
Jamie xx
Forsprakki mínímalísku indípoppsveitarinnar xx er með allra heitustu plötusnúðum Bretlands um þessar mundir.
Yung Lean
Þessi knái sænski rappari er einungis 19 ára gamall og textarnir hans eru uppfullir af tilvísunum í samtímapoppmenningu minecraft kynslóðarinnar.
Paul Kalkbrenner
Þýski tekknójálkurinn Paul Kalkbrenner átti að koma á síðustu Sónar hátíð en neyddist til að afboða koma sína vegna augnsýkingar. Það eru því margir sem bíða komu hans með mikilli eftirvæntingu í ár.
Kindness
Kindness er listamannsnafn hins breska Adam Bainbridge sem er þekktur fyrir að blanda saman poppi, sálartónlist, R&B og diskói í ómóstæðilegan bræðing.
M-Band
Hörður Már Bjarnason framleiðir vandaða dansmúsík undir áhrifum frá tónlistarmönnum eins og Jon Hopkins, Gus Gus og Caribou. Hann átti að mati Straums bestu íslensku plötu síðasta árs, Haust, og eitt af bestu lögunum líka, Never Ending Never.
Nina Kraviz
Hin rússneska plötusnælda Kraviz hefur á skömmum tíma skotist upp á stjörnuhiminn alþjóðlegu plötusnúðasenunnar. Frumleg blanda af tekknói og acid house hefur fleytt henni í helstu dansklúbba veraldar.
Ametsub
Japanskur tónlistarmaður sem skapar undurfalleg hljóðræn landslög úr ambíent og umhverfishljóðum.
Páll Ívan frá Eiðum
Tónskáldið, myndlistarmaðurinn, forritunarneminn og djókarinn Páll Ívan frá Eiðum var einn óvæntasti nýliðinn í raftónlistinni á árinu. Með laginu Expanding og glæsilegu myndbandi stimplaði hann sig rækilega inn, meðan lög eins og Lommi farðu heim og Atvinnuleysi fyrir alla eru þrusugóð þó þau séu gerð með glott á brá.
