STRAUMUR

Á þriðja degi Sónarsins var ég mættur í Hörpu klukkan 8 að sjá nýstyrnið Karó í Norðurljósasalnum. Hún söng munúðarfullt og nútímalegt R og B ásamt hljómsveit sem innihélt meðal annars Loga Pedro sem pródúserar hana. Næstur á svið í sama sal var svo einn efnilegasti rappari landsins um þessar mundir, GKR. Hann kom fram klæddur í hvítt frá toppi til táar og lék á alls oddi. Hann rappaði af lífs og sálarkröftum og hoppaði og skoppaði fram og til baka um allt sviðið. Það er ekki vottur af tilgerð í honum og einlægnin og gleðin yfir því að vera á sviðinu þetta kvöld skein úr hverju orði og hreyfingu.

Ég hélt mig á sama stað en Sturla Atlas var næstur á svið og þá var aldeilis búið að fjölga í salnum og æskan söng hástöfum með 101 Boys og San Fransisco. Ég náði nokkrum mínútum af settinu hans B-Ruff á Sonarpub sem spilaði hip hop skona raftónlist þar sem rímix af Dead Prez gladdi mig mikið.

Hudson droppar

Ofurpródúserinn Hudson Mohawke var næstur í Silfurbergi og maxímalista trap-tónlistin hans fékk allan salinn á hreyfingu. Það voru bassadrop, massív ljós og taumlaus gleði. Koreless spilaði tilraunakennda raftónlist sem ég kann ekki að skilgreina í Kaldalóni en hún var tilkomumikil engu að síður.

Ég náði nokkrum lögum af settinu hjá Boys Noiz í Silfurbergi sem spilaði gróft elektró sem tók mig aftur til ársins 2007 þegar Justice og svipaðar sveitir voru upp á sitt besta. Upphrópunarmerkin þrjú lokuðu svo kvöldinu með fönkaðri og grúví danstónlist sem fór beint í útlimina.

Sérstaða Sónar

Fjórða Sónarhátíðin fór einstaklega vel fram og það er mikið gleðiefni fyrir unnendur framsækinnar tónlistar að hún hafi náð að festa sig í sessi í íslensku tópnlistarlífi. Þar sem áður var bara Iceland Airwaves höfum við nú fjórar stórar alþjóðlegar hátíðir á tónlistarárinu sem eru allar ólíkar í fókus og umgjörð. Sónar hefur þar algjöra sem felst í fókus á raftónlist/hiphop, frábæru hljóð og einstökum metnaði í sjónrænni umgjörð tónleika. Á engri íslenskri hátíð hef ég séð jafn flott ljós og vídjóverk og á Sónar, og allir tónleikarnir eru í Hörpu sem er langsamlega besta hús landsins þegar kemur að hljóði. Takk fyrir mig.

Davíð Roach Gunnarsson

Mynd: Anita Björk. Squarepusher í Silfurbergi.

Ég hóf leikinn á öðrum í Sónar með því að sjá ofursveitina Gangly í Silfurbergi. Raddir Sinda, Úlfs og Jófríðar harmóneruðu með og án átótúns og framsækin trip hop bítin minntu um margt á hljóðheim Bjarkar og FKA Twigs. Á eftir þeim sá ég Tonik spila frábært sett á Sonarpub. Hann stóð fyllilega fyrir sínum án Harðar sem oft syngur með honum. Sándið hans er hlýtt og taktarnir uppfullir af hliðrænu braki og brestum. Þá átti Tumi saxafónleikar frábæra innkomu.

Kraftwerk + Rokk + Bach

Apparat Organ Quartet fóru á kostum í Silfurbergi. Þeir byrjuðu í rokkaðri keyrslu og héldu fullum dampi þegar fram leið eins og vel smurð dísilvél. Sándinu þeirra og sviðsframkomu mætti lýsa sem Kraftwerk + Rokk + Bach, sem er ansi gott reikningsdæmi. Ég rölti svo yfir í Norðurljósasalinn á Vaginaboys sem voru að vinna með nýtt live setup. Einn hljómborðsleikari og nokkrir gaurar með klúta fyrir andlitunu sem stundum sátu við tölvu eða bara röltu um sviðið. En tónlistin var ægifögur, nokkurs konar vangalög nýrrar kynslóðar. Svo var ótrúlega flottum myndböndum varpað á tjald, þau voru eins og tónlist Vaginaboys væmin, klámfengin og listræn í jöfnum hlutföllum.

Næst sá ég svo tónlistarkonuna Holly Herndon sem var mjög sérstök upplifun. Þetta var brotakennd og yfirdrifið agressív raftónlist mörkuð af áunnum athyglisbresti internetkynslóðarinnar. Hún vann mikið með eigin rödd live og klippti, beyglaði og teygði í allar áttir. Þá hafði hún tölvugaur meðferðis sem skrifaði texta á tölvuna í rauntíma sem birtis á tjaldi fyrir aftan þau og vann með mjög framúrstefnulega vídjóverk. Þá náði ég nokkrum lögum með Floating Points sem voru með live band og spiluðu danstónlist með djass- og krautrokkáhrifum.

Hljóð- og sjónræn hryðjuverk

Þá var röðin komin Oneohtrix Point Never í Norðurljósasalnum en ekkert hafði undirbúið mig fyrir þá upplifun. Þetta var tónlist sem tengir fram hjá sálinni og miðar beint á líkamann. Þú finnur fyrir henni á húðinni. Þetta er list sem er hafin yfir einfaldar skilgreiningar eins og „taktar“ og „melódíur“ og er eiginlega bara einn allsherjar samruni. Svo voru þeir með strobeljós sem voru svo öflug að ég held þau hafi verið kjarnorkuknúin. Ég var á tímabili hræddur um að skemma í mér augun. Oneohtrix Point Never framkvæmdu hljóð- og sjónræn hryðjuverk á skynfærum saklausra áhorfenda þetta kvöld og það var unun að vera fórnarlamb þeirra.

Squarepusher kom fram grímuklæddur og flutti sína snældutrylltu tónlist af fádæma öryggi. Hann er meistari taktsins, tekur hann í sundur live eins og legókubba og raðar saman aftur á endalausa frumlega vegu. Eftir uppklappið kom hann svo fram grímulaus og tók upp sitt aðalhljóðfæri, bassann, og grúvaði inn í nóttina. Þá var bara eftir að loka kvöldinu með ferð í bílastæðakjallarann að hlýða á plötusnúðinn Bjarka. Þar var niðamyrkur og steinhart dýflissutekknó í gangi og troðstappaður kjallarinn dansaði inn í eilífðina.

Davíð Roach Gunnarsson

Angel Haze í Silfurbergi. Mynd: Brynjar Snær

Ég hóf leikinn í myrkrakompunni Sonarlab sem er staðsett í bílastæðakjallara Hörpunnar. Fáir voru mættir um kvöldmatarleytið þegar fyrstu atriðin hófust en plötusnældan Julia Ruslanovna spilaði þokkafullt tekknó sem fengu fyrstu hræður kvöldsins til að hreyfa sig, en dansinn átti eftir að aukast umtalsvert eftir því sem kvöldinu leið fram.

Ég náði svo örfáum lögum með Vök í Silfurbergi þar sem stemmningin var myrk og tónlistin í anda the xx og Portishead með vænum skammti af saxafóni á völdum köflum. R’n’B söngvarinn Auður fór á kostum í Kaldalóni og flaut um sviðið með þokkafullum danshreyfingum og seyðandi söng. Hann er líka einn besti pródúser á landinu á sínu sviði og sándið hans minnir um margt á Weeknd, Frank Ocean og það besta sem gerist í þessum geira vestanhafs.

Reif í kjallarann

Í reifkjallaranum var Yamaho að matreiða hústónlist ofan í mannskapinn en talsvert hafði fjölgað í kjallaranum frá því fyrr um kvöldið og hreyfing komin á liðið. Ég náði svo í skottið á samstarfi Martin Kilvady & Mankan og Íslenska dansflokksins en í lok sýningarinnar fóru dansararnir af sviðunu og dönsuðu á meðal og jafnvel við áhorfendur á gólfinu í Norðurljósasalnum. Good Moon Deer var næstur í sama sal og hann hafði einnig nútímadansara með sér á sviðinu til stuðnings sundurklipptum töktum og annars konar rafsturlun.

En ég þurfti frá að hverfa til að sjá eitilhörðu rapppíuna Angel Haze í Silfurbergi. Hún var agnarsmá og mjó en með rödd og flæði á við Dettifoss á góðum leysingardegi. Gólfið nötraði undan bassanum og Angel Haze spítti út úr sér rímum á ógnarhraða og af fádæma krafti og öryggi. Eftir þessa bestu tónleika kvöldsins lá leið okkar enn og aftur í kjallarann þar sem Ellen Allien bauð upp á grjóthart tekknósett með miklum 90’s áhrifum. Ég dansaði í myrkrinu við ómstríðar hljómborðslínur, hvíslandi hæ-hatta, snerla sem slógu mig utan undir og bassadrunur sem fengu eistun til að titra.

Pall-íettu Power Ranger

Undir lok kvöldsins náði ég nokkrum lögum með Páli Óskari sem var eins og búast mátti við glysflugeldasýning kvöldsins. Hann kom fram í einhvers konar pallíettu Power Rangers galla og hafði sér til fulltingis fjóra dansara í diskókúlualbúningum. Glimrandi glimmerendir á skemmtilegu kvöldi. Í kvöld er það svo Oneohtrix Point Never, Squarepusher, Floating Points og fleiri, fylgist með áframhaldandi fréttum af Sónar á straum.is næstu daga.

Davíð Roach Gunnarsson