Death Grips – STRAUMUR

50) Under The Westway – Blur

49) Lost Songs – …And You Will Know Us By The Trail Of Dead

1. 1-05 Lost Songs

48) New For You – Andrés

47) Blue Meanies – OPOSSOM

46) In The Yard – Bowerbirds

45) Survival Tactics (ft. Capital STEEZ) – Joey Bada$$

44) Don’t Leave Me (Ne me quitte pas) – Regina Spektor

43) Bad Girls – M.I.A.

42) I Love It (ft. Charli XCX) – Icona Pop

41) Hey Jane – Spiritualized

40) Jasmine – Jai Paul

39) Mirror Maru – Cashmere Cat

38) Foliage – Marble Lion

37) Jack Rollin’ – Fort Romeau

36) Grown Up – Danny Brown

35) Elephant – Tame Impala

34) Cash, Diamond Rings, Swimming Pools – D E N A

33) 110% – Jessie Ware

32) I’ve Seen Footage – Death Grips

31) Heal – Child of Lov

30) Cali in a Cup – Woods

29) Do Ya Thing – Gorillaz (ft. Andre 3000 and James Murphy)

28) Hip (Eponymous) Poor Boy – Jack White

27) Freaking Out The Neighborhood – Mac Demarco

26) Simple Song – The Shins

25) What’s In Your Head – Disclosure

24) Sweet Life – Frank Ocean

23) Your Drums – AlunaGeorge

22) The Full Retard – El-P

21) Sprawl ll (Soulwax Remix) – Arcade Fire

20) Eg-Ged-Osis – Lindstrøm

Lindstrom er fánaberi hinnar skandinavísku geimdiskó-bylgju og hans nýjasta plata, Smallhans, er hans besta í þónokkur ár. Eg-Ged-Osis fangar kjarna plötunnar og lætur þig gleyma hversdagslegri danstónlist og dreyma um kokteil-bar í skýjaborginni.

19) Summer Music – Advance Base

Bandaríska tónlistarmanninum Advanced Base hefur augljóslega orðið hugsað til sumarsins þegar hann samdi lagið Summer music sem er á plötu hans A Shut-In’s Prayer sem kom út í vor. Lagið opnar plötuna á öflugan hátt og setur tóninn fyrir það sem koma skal.

18) Rock Bottom – King Krule

Undrabarnið King Krule er einungis 19 ára gamall en býr yfir rödd sem á köflum minnir talsvert á Tom Waits. Rock Bottom er frábær nútímablús beint úr botni viskítunnunnar.

17) Gun Has No Trigger – Dirty Projectors

Í Gun has no Trigger hefur David Longstreth skapað míní-epík af fádæma öryggi og innlifun. Með eingöngu bassa, trommur og raddir að vopni framkallar hann gæsahúð á gæsahúð ofan í mögnuðum uppbyggingum og hádramatískum texta. Fallegustu raddanir ársins.

16) 1991 – Azealia Banks

Azealia Banks skaust upp á stjörnuhimininn með hinu snaggaralega dónalega 212 og með laginu 1991 kom í ljós að hún er ekkert eins smells undur. Takturinn er lágstemmdur en þó harður og Azealia spýtir út úr sér ungæðislegum rímum á hraða ljóssins.

15) Earthforms – Matthew Dear

Bandaríski raftónlistarmaðurinn Mathew Dear hitti naglann á nýbylgjuhöfuðið með þessum drungalega smelli sem minnir um margt á hina goðasagnakenndu sveit Joy Division.

14) Doused – DIIV

Brooklyn hljómsveitin DIIV gerði góða hluti á árinu með fersku gítarrokki sem er þó byggt á traustum grunni nýbylgjurokks. Grípandi gítarinn í Doused er einstaklega smekklegur og fjarræn rödd söngvarans Zachary Cole Smith passar eins og flís við rass.

13) Genesis – Grimes

Grimes hefur tekið við krúnunni af Arcade Fire sem heitasta útflutningsvara Montreal borgar og lagið Genesis sýnir vel hvers vegna. Einstaklega frumleg rafræn samsuða úr ýmsum áttum þar sem austrænir tónstigar eru áberandi.

12) New York – Angel Haze

Hin eitilharða rapp-pía Angel Haze stimplaði sig eftirminnilega inn í harða Hip Hop samkeppni New York borgar á árinu. Hún staðsetti sig framarlega í kapphlaupinu með þessu lagi sem er samnefnt borginni.

11) Tapes & Money – Totally Enormous Extinct Dinosaurs

Hugvitsamlegt house eins og það gerist best. Nógu poppað til að grípa við fyrstu hlustun og draga alla út á dansgólfið en inniheldur samt ótal smáatriði til að uppgvöta við endurtekna spilun.

10) Placid Acid – Tourist

Upptökustjórinn Little Loud frá Brighton vakti áður athygli fyrir frábærar endurhljóðblandanir á lögum eftir listamenn á borð við Ariel Pink Haunted Graffiti, HEALTH og Memory Tapes. Little Loud kallar sig Tourist í dag og sendi frá sér EP plötuna Placid Acid á árinu. Titillagið á plötunni er eitt af betri lögum þessa árs.

9) Andrew In Drag – The Magnetic Fields

Ameríska indísveitin Magnetic Fields er komin aftur á heimavöll með sinni nýjustu plötu sem er uppfull af skemmtilegu og útpældu synthapoppi. Ástarsöngurinn til klæðskiptingsins Andrew er svo grípandi klístraður að hann límist við heilabörkinn, og þá skiptir kynhneigð, fatasmekkur og líffræðilegt eða andlegt kyn hlustandans engu máli.

8) Life’s a Beach – Django Django

Skoski kvartettinn Django Django reis hátt á árinu og voru meðal annars tilnefndir til hinna virtu Mercury verðlauna fyrir sína fyrstu plötu. Life’s a Beach er með grípandi gítarkrók, frábæran samsöng og sólbrennt viðlag sem kemur mér alltaf í sumarskap, jafnvel í svartasta skammdeginu á Íslandi.

7) Time – Pachanga Boys

Lengsta lagið á listanum og eitt af helstu lögum sumarsins á öllum betri skemmtistöðum Reykjavíkur. Tekknó sem er allt í senn: bjart, hlýtt, lífrænt og fer beint í mjaðmirnar. Upplifunin er eins og að koma út af klúbbi á Ibiza snemma morgunns og halda dansandi út í sólina. Svo gott að þrátt fyrir lengdina heldur það áfram að hljóma í huganum löngu eftir að það klárast.

6) The House That Heaven Built – Japandroids

Margir hafa tilnefnt lagið The House That Heaven Built af annarri plötu kanadísku rokkhljómsveitarinnar Japandroids sem lag síðasta sumars og jafnvel ársins. Það ætti að koma fáum á óvart, lagið hefur flest til brunns að bera til að hljóta þann titil. Það er epískt með öflugt viðlag og fær mann til að gleyma stað og stund og njóta augnabliksins.

5) King Of The World – First Aid Kit

Lokalagið á annari plötu sænsku systrana úr First Aid Kit inniheldur sjálfan Conor Oberst úr Bright Eyes. Rödd Oberst passar fullkomnlega við raddir systrana enda hafði hljómsveit hans haft mikil áhrif á þær þegar þær voru að hefja sinn feril. Fullkomið lokalag á frábærri plötu og þó að Oberst komi inn í lagið rétt í lokin setur hann sterkan svip á það.

4) Baby – Ariel Pink’s Haunted Graffiti

Eitt af fallegri lögum sem komið hafa út í ár er lagið Baby í flutningi bandarísku hljómsveitarinnar Ariel Pink’s Haunted Graffiti. Lagið er ábreiða og kom fyrst út á plötu í flutningi bræðranna Donnie og Joe Emerson árið 1979. Saga þeirra Donnies og Joes Emerson er áhugaverð. Þeir ólust upp á sveitabýli í Washington fylki í Bandaríkjunum og gerðu fátt annað en að vinna á býlinu og hlusta á útvarpið. Þeir drukku í sig áhrif frá bandarískri soul-tónlist og hófu fljótt að spila saman. Faðir þeirra hafði svo mikla trú á hæfileikum sona sinna að hann veðsetti býlið til þess að geta útbúið þar upptökuver fyrir þá. Hann setti þeim þó eitt skilyrði sem var að þeir yrðu að semja sitt eigið efni. Platan náði aldrei neinum vinsældum og fjölskyldan missti stóran hluta af landareign sinni. Með árunum varð lagið Baby að einhverskonar týndri perlu meðal tónlistaráhugamanna og hefur Ariel Pink sagt að á öllum lagalistum sem hann hefur sett saman síðustu þrjú ár hafi lagið fengið að fljóta með því það sé stórkostlegt. Útgáfa Ariel Pink’s Haunted Graffiti á laginu fylgir upprunalegu útgáfunni mikið eftir og lagið gæti auðveldlega verið gamall smellur úr smiðju Motown tónlistarútgáfunnar þegar hún var á hátindi sínum um miðjan sjöunda áratug síðustu aldar.

Hér er saga Emerson bræðra:

3) Inspector Norse – Todd Terje

Ef það væri diskótek í Alþjóðlegu geimstöðinni væri Inspector Norse aðalslagarinn á dansgólfinu. Byrjar á groddaralegu grúvi og geislabyssuhljóðum sem fá alla til að hoppa og skoppa og slekkur síðan á aðdráttaraflinu í seinni hlutanum og leyfir fólki að svífa um í þyngdarleysinu. Todd Terje hefur lengi verið í farabroddi í skandinavísku geimdiskó-senunni, bæði með eigin efni og endurhljóðblöndunum, en hér flýgur hann hærra en áður og er kominn á ansi góðan sporbaug í kringum jörðu.

2) Get Free (ft. Amber Coffman) – Major Lazer

Lagið Get Free með Major Lazer og söngkonunni Amber Coffman úr Dirty Projectors er fyrsta smáskífan af væntanlegri breiðskífu Major Lazer sem kemur út á næsta ári. Lagið sömdu Major Lazer, Coffman og David Longstreth, félagi hennar úr Dirty Projectors sem einnig spilar á gítar í laginu.

1) In Decay – Phèdre

Ritstjórn straums er ekki yfir það hafin að bregða undir sig betri fætinum og fá sér eylítið í tána endrum og eins og lag ársins endurspeglar það. Það er hinn hedóníski óður Phèdre til nautnaseggja og gjálífis sem hefur ómað í óteljandi partýum síðan það kom út í byrjun árs. Hér er því sem smáborgarar kalla „lægstu hvatir“ fagnað og kjarni lagsins er ósnertur af kristnu siðgæði og músíkölskum mínímalisma. Lagið er afar grípandi og dásamlega dekedant. Úrkynjunin drýpur af hverju einasta orði og nótu og það er ekki hægt annað en að hrífast með og leggjast á hnén og tilbiðja gleðskapargyðjuna. Myndbandið undirstrikar þetta en því mætti best lýsa sem orgíu í anda rómverskra svallveislna þar sem tugir lítra af sýrópi og rauðvíni koma við sögu. Fullkomið í áramótapartýið.

CPH:DOX heimildarmyndar hátíðin hófst formlega fyrir helgi og tónleikar með Californíska experemental hiphop þríeykinu ”Death Grips” frá Sacramento léku þar stóran þátt. Sveitin sem stofnuð var í lok desember árið 2010 samanstendur af söngvaranum Stefan”Mc Ride”Burnett og pródúsentateyminu Andy”Flatlander”Morin (hljómborð/sampler) og Zach Hill(trommur). Zach Hill þessi hefur getið af sér gott orð sem trommuleikari í hinum og þessum projectum þ.á.m ”Nervous Cop” með Greg Saunier(Deerhoof), “El Grupo Nuevo De Omar Rodriguez Lopez” með Omar Rodriguez Lopez(The Mars Volta, At The Drive In) og ”ONIBABA” með Mike Patton (Faith No More, Mr.Bungle, Fantómas ofl.).

Death Grips hafa útgefið tvennar plötur það sem af er þessu ári ”The Money Store” sem út kom um miðjan apríl sl á vegum ”Epic Records” útgáfufyrirtækisins, og sú seinni ”No Love Deep Web” láku þeir sjálfir út á internetið sökum ágreinings við ”Epic Records”, en album coverið hefur fengið mjög umdeild viðbrögð hjá tónlistarspekúlöntum víðsvegar um heiminn. Að lokum ber einnig að nefna að sveitin hefur áður remix-að tvö lög Bjarkar Guðmundsdóttur í ”Biophilia Remix Series” en það eru lögin ”Thunderbolt” og ”Sacrifice”.

Þetta hrekkjavöku kvöld er ”Mc Ride” málaður eins og frontmaður afrísks kult’s frekar en hljómsveitar, íklæddur loðpelsi og leðurbuxum. Loðpelsinn fauk af strax í fyrsta lagi við mikinn fögnuð viðstaddra. Óhefðbundin uppsetning á trommusetti Zach Hill sem og trommuleikur hans er engum öðrum líkur, undirritaður man ekki eftir öðrum eins barningum. Tónleikarnir einkennast af þungum barningum bassatrommunar sem og lágtjúnuðum tom-toms í bland, og það sést langar leiðir að Zach þessi er sjálflærður þar sem hann sýnir trommunum enga miskun, trommustíllinn er engu að síður óaðfinnanlegur. Lagaval þessarar Californísku sveitar samanstóð af nokkrum af þeirra þekktustu lögum, þar ber helst að nefna; Guillotine, The Fever(AyeAye) og Beware en Beware lag þetta kom út á mixtape-i sem sveitin sendi frá sér í Apríl 2011 og hefur verið í miklu uppáhaldi hjá undirrituðum síðan. Þetta voru einungis 12 laga tónleikar og lifðu í rétt rúmar 45 mínútur, en þeir félagar fá stórt hrós fyrir að það kom aldrei dauður punktur á meðan tónleikunum stóð, það var aldrei bil á milli laga, Mc Ride talaði aldrei við áhorfendur og Zach Hill stoppaði aldrei bassatrommuna, keyrslan var þvílík. Andy ”Flatlander” Morin steig aldrei á svið þetta hrekkjavökukvöld, en undirritaður þykist vita að ”Flatlander” þessi hafi leynst þarna á bakvið og stýrt þessu balli með dáleiðandi sampli í bland við taktfastar trommur Zach Hill.

Þrátt fyrir stutta og laga fáa tónleika áttaði undirritaður sig fljótt á því að hann gekk fullmettur út af einstaklega vel útfærðu setti sem margar hljómsveitir mættu taka sér til fyrirmyndar, ”Less is Often More”. CPH:DOX festival var sparkað í gang af öllu afli og Death Grips er hljómsveit sem ég hlakka hvað einna mest til að heyra meira frá í náinni framtíð.

Undirritaður,

Hjalti H. Jónsson

Kaupmannahöfn