Tónleikar helgarinnar 31. júlí-3. ágúst

Mynd: Nanna Dís

Fimmtudagur 31. ágúst

 

Söngkonan Ólöf Arnalds kemur fram á Loft Hostel í Bankastræti og hefur leik klukkan 21:00 og það er ókeypis inn.

 

Sóley fagnar nýútgefinni plötu sinni, Krómatík, með tónleikum í Mengi. Hún mun leika lög af plötunni í bland við eldra efni og annað óútgefið. Sóley stígur á stokk 21:00 og aðgangseyrir er 2000 krónur.

 

Blúsaði pulsusalinn Skúli Mennski kemur fram ásamt hljómsveit sinni Þungri Byrði á Rósenberg. Tónleikarnir byrja 22:00 og hægt er að kaupa miða í forsölu á 1500 krónur í síma 861-3553, en annars er miðaverð 2000 krónur við hurð.

 

Föstudagur 1. ágúst

 

Innipúkinn hefst í dag með stífri tónleikadagskrá á Húrra og Gauknum sem hljómar svo:

 

Húrra:

 

21:00 Snorri Helgason

21:45 Dj flugvél og geimskip

22:30 Justman

23:15 Borko & Futuregrapher

00:00 Orphic Oxtra

00:45 Ojba Rasta

 

Gaukurinn:

 

21:15 Börn

22:05 Pink Street Boys

22:55 Kælan Mikla

23:45 Logn

00:35 Muck

 

Dyrnar opna klukkan 20:00 en armband fyrir alla þrjá dagana kostar 6500 krónur en hægt er að kaupa sig inn á stök kvöld fyrir 3000.

 

Þá fer tónlistarhátíðin Bakgarðurinn fram á Dillon en hún nær yfir þrjá daga en þennan dag koma fram Ojba Rasta, DIMMA, Benny Crespo’s Gang, Elín Helena, Lily Of The Valley, Bellstop, Jakobsson. Fyrstu tónleikarnir byrja 17:00 en helgarpassi á hátíðina kostar 4500 krónur en dagspassi 2000.

 

Laugardagur 2. ágúst

 

Innipúkinn heldur áfram á Húrra og Gauknum en dagskrá kvöldsins er eftirfarandi:

 

Húrra:

 

21:00 Loji

21:45 Kvöl

22:30 Low Roar

23:15 Benni Hemm Hemm

00:00 Mr. Silla

00:45 Amaba Dama

 

Gaukurinn:

 

21:15 Good Moon Deer

22:05 Quadruplos

22:55 Futuregrapher

23:45 Tanya & Marlon

00:35 Sísí Ey

 

Dyrnar opna eins og fyrr 20:00 og armband fyrir alla þrjá dagana á 6500 en 3000 kostar inn á stakt kvöld.

 

Tónlistarhátíðin Upp rís úr rafinu verður haldin í Mengi en hún er helguð samspili raf- og akústískrar tónlistar. Hópur ungra tónskálda mun sýna verk sín á tvennum tónleikum en aðgangseyrir fyrir allt heila klabbið er 2000 krónur:

 

Kl. 18:00: Ný verk fyrir víólu og elektróník eftir Báru Gísladóttur, Bergrúnu Snæbjörnsdóttur, Finn Karlsson, Halldór Smárason og Hauk Þór Harðarson. Flytjandi er Þóra Margrét Sveinsdóttir.

 

Kl. 20:00: Tónskáld flytja eigin verk með hjálp raftækja: Áslákur Ingvarsson, Gunnar Gunnsteinsson, Gunnar Karel Másson, Matthías Ingiberg Sigurðsson og Sigrún Jónsdóttir.

 

Bakgarðurinn heldur áfram á Dillon en þetta kvöld koma fram SÓLSTAFIR, Snorri Helgason & Silla, We Made God, Audio Nation, Ármann Ingvi, Milkhouse og Myrká. Dagskráin hefst 17:00 og miði á allar þrjá daga kostar 4500 en 2000 á stakan dag.

 

Sunnudagur 3. ágúst

 

Síðasta kvöld Innipúkans verður eins og fyrr á Húrra og Gauknum og dagskráin er eftirfarandi:

 

Húrra:

 

21:00 Fufanu

21:45 Mosi Musik

22:30 Markus & The Diversion Session

23:15 Ólöf Arnalds

00:00 Boogie Trouble

00:45 Megas + Grísalappalísa

 

Gaukurinn:

 

21:15 Shades of Reykjavík

22:05 Cryptochrome

22:55 7berg

23:45 Reykjavíkurdætur

00:35 Kött Grá Pje

 

Síðasti dagur Bakgarðarins á Dillon en þá koma fram Dikta, Low Roar, Mosi Musik, The Roulette, Alchemia band, Future Figment, Lucy In Blue. Dagskráin hefst sem fyrr klukkan 17:00.

Nýtt lag frá Foxygen

Bandaríska indie-rokk dúóið Foxygen frá Kaliforníu er nú tilbúnið með nýja plötu sem fylgir á eftir hinni frábæru We Are the 21st Century Ambassadors Of Peace & Magic sem koma út á síðasta ári. Foxygen mun gefa út 24 laga plötu í október að nafninu  Foxygen … And Star Power. Í dag sendi dúóið frá sér fyrstu smáskífuna af plötunni sem nefnist How Can You Really sem er virkilega grípandi sólskins sýrupopp að bestu gerð. 

Hróarskelda 2014 – Heimur út af fyrir sig

Við skulum byrja þetta á játningu: Ég heiti Davíð, er 31 árs og hef aldrei áður farið á Hróarskeldu. Við skulum svo taka aðra játningu: Vegna óviðráðanlegra aðstæðna sem innihalda yfirbókaða flugvél, millilendingu í Barcelona og missi af tengiflugi þar var ég lengur í útlöndum en ég ætlaði mér. Ég skrifaði ekki mikið niður af minnispunktum og er þess vegna að fiska atburði og stemmningar upp úr bjórmaríneruðu minni nokkru eftir hátíðina. Það sem á eftir fer er þess vegna ekki vísindalega áreiðanlegur vitnisburður en gefur þó vonandi óljósa mynd af þeirri alhliða upplifun sem Hróarskelda er. Hefst nú ritningin:

 

Þegar við stigum út úr lestinni og komum inn á Hróarskeldusvæðið áttum við eftir að redda tjaldi og tjalda því og það voru tveir tímar þangað til Outkast áttu að byrja. Það hefði átt að vera einfalt verkefni en enginn virtist vita hvar maður gæti keypt tjald eða hvar blaðamannatjaldsvæðið væri og Outkast voru við það að byrja þegar við fundum það. Við tjölduðum á methraða með Bombs Over Baghdad sem undirleik og hlupum síðan yfir á appelsínugula sviðið að sjá eina bestu rapphljómsveit allra tíma. Ég hef verið Outkast aðdáandi helming ævi minnar og þetta var langþráð stund sem stóðst allar væntingar. Ólíkt því sem ég hafði lesið um tónleika þeirra á Coachella hátíðinni voru Andre 3000 og Big Boi í miklu stuði á sviðinu og ekki á þeim að sjá þetta væri gert bara fyrir peninginn. Þeir tóku alla sína helstu slagara og ég ærðist þegar þeir spiluðu Roses. Andre er svalasti núlifandi maður jarðarinnar og fór á kostum á sviðinu og vitnaði meira að segja í dónarappsveitina 2 Live Crew.

Á eftir Outkast voru ellilífeyrisþegarnir í Rolling Stones. Ég hafði ekki miklar væntingar til þeirra, Stones eru orðnir svo mikil stofnun að ég hélt þetta væri bara til að tikka í eitthvað box og getað sagst hafa séð þá. En tónleikarnir fóru langt fram úr vonum mínum og voru með þeim bestu á hátíðinni. Það er ótrúlegt hvernig rödd Mick Jaggers hefur nánast ekkert dalað á 50 árum og Ronnie Woods fór hamförum á gítarnum. Keith Richards var í aukahlutverki á gítarnum en magnaður karakter engu að síður og þeir fengu kór til að aðstoða sig við You can’t always get what you want. Í lokin var svo flugeldum skotið á loft sem var fullkomlega verðskuldað.

 

Dagur 2

 

Vegna þess hve seint við komum á tónleika gærkvöldsins ákváðum við að taka daginn snemma á föstudeginum og byrjuðum með hljómleikum nýsjálenska sýrurokkarans Connan Mockasin klukkan 2 um daginn. Hann lék LSD-legna síkadelíu ekki ósvipaða áströlsku sveitinni Tame Impala og sló góða upptakt fyrir þá stífu tónleikadagskrá sem fram undan var. Næst var haldið í Arena tjaldið þar sem bandaríska indírappsveitin Dialated Peoples var að koma sér fyrir. Þeir rokkuðu Arena-tjaldið með rokna sviðsframkomu og plötusnúðurinn Babu sýndi ótrúlega fingrafimi í villtum skrats-sólóum.

Við röltum svo í annað svið yfir á kvennabandið Warpaint sem myndaði rafmagnaða stemmningu með dökkum hljómi og þéttum samsöng. Þar á eftir fékk norski raftónlistarmaðurinn Cashmere Cat okkur til að dansa í besta setti dagsins hingað til, sem innhélt kraftmikla blöndu af tekknói, dubstep og hústónlist. Þvínæst héldum við yfir á Arena sviðið að sjá hinn feikilega fjölhæfa Damon Albarn. Albarn er nýbúinn að gefa út sína fyrstu sólóskífu undir eigin nafni sem er virkilega fín en nokkuð í rólegri kantinum. Flutningur Damons og hljómsveitar var afbragð en gefið var í á seinni hluta tónleikana og hápunktinum náð þegar De La Soul stigu á sviðið og fluttu Gorillaz slagarann Feel Good Inc.

Rafdúettinn Darkside sem samanstendur af Nicolas Jaar og gítarleikaranum Dave Harrington stóð svo sannarlega undir nafni því tónleikar þeirra voru þeir myrkustu á hátíðinni, svo dimmt var í tjaldinu að ekki sást vottur af tvímenningunum á sviðinu. Þrátt fyrir að vera mikill aðdáandi tónlistar sveitarinnar var leiðinlegt að sjá ekki mennina á bakvið hana, svo við héldum því yfir á annan rafdúett, hina bandarísku Classixx. Þeir voru öllu líflegri, spiluðu á bassa og hljómborð, og framleiddu fönkí graut af hús- og diskótónlist meðan Kraftwerk-legri grafík var varpað á skjá fyrir aftan.

 

Þegar þarna var komið við sögu voru fætur föruneytisins orðnir ansi lúnir eftir næstum því hálfan sólarhring af tónleikastandi og labbi milli sviða. Við vorum þó staðráðnir í að sjá tribute-bandið The Atomic Bomb! Band, sem leikur tónlist hins dularfulla nígeríska synthafönkmeistara, William Onyeabor. Hljómsveitin er skipuð einvalaliði hljóðfæraleikara úr mörgum heitustu indísveitum samtímans auk ýmissa afrískra snillinga. Þá komu söngvarar eins og Luke Jenner úr Rapture og Joe Goddard úr Hot Chip við sögu en toppurinn var þó þegar Damon Albarn kom óvænt á sviðið og flutti helsta slagara Onyeabor, Fantastic Man. Þá fann ég ekki fyrir neinni þreytu lengur í löppunum og dansaði og öskraði mig hásan inn í nóttina við óstöðvandi grúvið. Þetta var einn af hápunktum hátíðarinnar og við héldum dauðþreyttir en með risabros á vör heim í tjaldið.

Dagur þrjú

 

Eftir pakkaða dagskrá gærkvöldsins leyfðum við okkur að slaka aðeins á fyrri part dags og drekka bjór í sólinni við tjaldsvæðið. Þrátt fyrir að tónlistin sé aðalatriðið er líka hluti af stemmningunni við hátíðina að rölta um, kynnast nýju fólki og vera ekki allt of rígbundinn við stífa dagskrá. Við sáum bandarísku R&B píuna Kelelu flytja á tilfinningaþrungin hátt framsækna popptónlist með rafrænni áferð. Þá var fransk/spænski reggíhippinn Manu Chao í fínasta stuði á aðalsviðinu en ég hef samt aldrei verið mikill aðdáandi hans svo haldið var yfir á breska raftónlistarmanninn James Holden.

 

James Holden er sér á báti í raftónlistarsenu samtímans, leikur kosmíska hljóðasúpu með geigvænlegum drunum og áhrifum frá sækadelik og súrkálsrokki. Hann var í mjög þéttri keyrslu og fór á kostum í hljóðgervlafimleikum og tilraunakenndum töktum.

 

Artic Monkies héldu táningunum í stuði á stóra sviðinu, Kavinsky héldu eitursvölu kúlinu sínu og Interpol voru svellkaldir eins og venjulega. Major Lazer áttu dónalegasta sett hátíðarinnar en á meðan Diplo og félagar dældu út sóðalegu Dancehall-i voru fimm dansapíur í tannþráðs G-strengjum að twerka eins og þær fengju borgað fyrir það (sem þær gerðu alveg örugglega). Það síðasta sem við sáum þetta kvöldið var svo hávaðapoppbandið Sleigh Bells sem gjörsamlega rokkuðu himininn af tjaldinu. Alexis Krauss, söngkona sveitarinnar, fór á kostum í tryllingslegri sviðsframkomu þar sem hún steig yfir vegginn fyrir framan sviðið og bókstaflega labbaði ofan á áhorfendum.

 

Dagur 4

 

Eitt af því skemmtilegasta við tónlistarhátíðir með óteljandi hljómsveitum er að ramba óvænt á eitthvað frábært sem maður hefur aldrei heyrt áður. Í gönguferð í leit að morgunmat rákumst við inn á tónleika með malísku feðgunum Toumani & Sidiki Diabate. Toumani þessi er víst þekktur fyrir samstarf sitt við Ali Farka Touré en þarna var hann með syni sínum og þeir framkölluðu forn grúv með módernísku tvisti á svokallaðar Kora-hörpur.

 

Deerhunter áttu mjög góða spretti og forsprakki hennar, Bradford Cox, sem lítur út eins og tveggja metra alnæmissjúklingur með vörubílsstjóraderhúfu, lék á alls oddi í mögnuðum gítaræfingum. Það var hins vegar aldraða undrabarnið og æringinn Stevie Wonder sem átti bestu tónleika sunnudagsins. Studdur hljómsveit á heimsmælikvarða keyrði hann í gegnum úrval af sínum óteljandi hitturum og maður sá útgeislunina skína úr augum hans þrátt fyrir dökk sólgleraugun. Að sjá þann sjónlausa flytja lög eins og Master Blaster (Jammin), My Cherie Amor, Living For The City og Superstition í félagsskap minna bestu vina í glampandi sólskyni gerði mig allan meyran og hamingjuþrungin hitatilfinning byrjaði að kræla á sér innra með mér og hríslast um allan líkamann. Wonder-inn var eins mikið með’etta og hægt er að vera að upplifunin ólík öllu öðru á hátíðinni.

 

Jack White lokaði svo hátíðinni með stæl og hóf leikinn á White Stripes klassíkinni Icky Thump. Reglulega brast á með villtum gítarsólóum og áhorfendur tóku við sér svo um munar í White Stripes lögum eins og Fell in Love With a Girl og Hotel Yorba. Hann lokaði svo hátíðinni endanlega með hinu anþemíska Seven Nation Army þar sem tugir þúsunda sungu með og sló þannig vel rokkaðan botn í ógleymanlegt festival.

Að upplifa Hróarskeldu í fyrsta skiptið er samt ekki hægt að lýsa til fullnustu með neinum orðum, jafnvel ekki svona rosalega mörgum eins og ég hef reynt í þessari grein. Hátíðin er eins og önnur vídd þar sem stjórnlaus gleði ræður ríkjum sem fer þó aldrei úr böndunum. Þarna eru samankomnir rúmlega 100.000 manns og það sást ekki vesen eða leiðindi á einum einasta. Þetta var mín fyrsta hátíð en verður svo sannarlega ekki sú síðasta.

 

Davíð Roach Gunnarsson

Straumur 28. júlí 2014

Í Straumi í kvöld fáum við rokkhljómsveitina Pink Street Boys í heimsókn en hún mun koma fram á Innipúkanum um næstu helgi. Einnig munum við kíkja á nýtt efni frá SBTRKT, Tobias Jesso jr, Azealia Banks, Floating Points og mörgum öðrum. Straumur með Óla Dóra á slaginu 23:00 á X-inu 977.

Straumur 28. júlí 2014 by Straumur on Mixcloud

1) Lemonade – Sophie
2) Heavy Metal and Reflective – Azealia Banks
3) New Dorp, New York – SBTRKT
4) King Bromeliad – Floating Points
5) Kick the trash out – Pink Street Boys
6) Evil Moterfuckingmastah – Pink Street Boys
7) Killer In The Streets – The Raveonettes
8) Rapt – Karen O
9) FM Jam (Andrés remix) – Younandewan
10) Pawn In Their Game – Matthew Dear
11) Aloha & The Three Johns – Jenny Lewis
12) The Voyager – Jenny Lewis
13) Just As Lost – Japanese Super Shift
14) True Love – Tobias Jesso jr

MC Bjór frumsýnir myndband

Rapparinn MC Bjór frumsýndi í gær myndband við lag sitt Hrísgrjón. Í því kemur meðal annars við sögu bílferð í geimnum og belja úr Fjölskyldu- og Húsdýragarðinum á stórleik í aukahlutverki. Í laginu nýtur hann aðstoðar rapparanna BRR og Bjarka B-Nice sem sjá um gestavers og koma einnig fram í myndbandinu.

 

Mc Bjór er kynngimagnaður rappari sem hefur bruggað listrænan mjöð neðanjarðar um nokkurt skeið sem er nú loks farinn að freyða upp á yfirborðið. Bjórinn sýður magnaða orðasúpu úr naglaspýtum íslenskunnar þar sem súrrealískur húmor og leikrænir tilburðir eru kryddaðir með vænum skammti af virðingaleysi fyrir öllum helstu gildum samfélagsins. Rennsli Bjórsins er ekki bundið hefðbundnum farvegum og flæðir ítrekað yfir alla mögulega bakka. Hann sækir innblástur og hugmyndafræði í andans jöfra 20. aldarinnar á borð við Old Dirty Bastard og Nate Dogg. Sér til halds og trausts á tónleikum hefur hann hljómsveitina Bland sem eltir orð Bjórsins uppi með funheitu fönki og almennum hrynhita.

Horfið á myndbandið hér fyrir neðan.

The xx á Íslandi

Meðlimir bresku hljómsveitarinnar The xx eru staddir hér á landi. Heyrst hefur að þau séu komin hingað til að taka upp sína þriðju plötu í Greenhouse Studios hjá Bedroom Community. Hljómsveitin gaf út sína fyrstu plötu XX árið 2009 og hlaut hún gríðarlega jákvæðar viðtökur í bresku tónlistarpressunni. Önnur plata þeirra, Coexist, kom út árið 2012, og þó viðtökurnar hafi ekki verið jafn einróma þá eru vafalaust margir sem eru spenntir að heyra að hljómsveitin sé aftur að hreiðra um sig í stúdíói

Belle and Sebastian aðalnúmerið á ATP 2015

Skoska hljómsveitin Belle and Sebastian verður aðalnúmerið á fyrsta kvöldi tónlistarhátíðarinnar All Tomorrows Parties sem verður haldin á varnarliðssvæðinu í Reykjanesbæ 2. til 4. júlí á næsta ári. Hér er uppfjöllun okkar um hátíðina sem fram fór í ár.

Belle & Sebastian  valdi einmitt hljómsveitir á fyrstu ATP hátíðina sem haldin var, “The Bowlie Weekender” á Camber Sands, árið 1999.

“Við hlökkum ótrúlega mikið til að spila á ATP á Íslandi. Við höfum sterka tengingu við ATP og getum ekki beðið eftir að koma fram á ATP hátíð á einum af okkar eftirlætis stöðum. Við vorum yfir okkur hrifin af Camber Sands árið 1999 og Minehead árið 2010, þannig að það að fá að spila á Íslandi verður frábært. Það er rosalega langt síðan við spiluðum á Íslandi. Það verður æðislegt. Við getum ekki beðið!” – Richard Colburn, Belle & Sebastian 

Í dag hefst sérstakt tilboð á miðum sem kosta 60 evrur (85 evrur með rútu) fyrir passa á alla hátíðina, en þeir eru af afar skornum skammti. Er þetta gert svo erlendir gestir hafi meiri tíma til að bóka flug og gistingu en hefur verið. Þegar þessir miðar seljast upp verður svo boðið upp á tilboðsmiða á 90 evrur en venjulegt verð er svo 110 evrur. Hér má nálgast miða. Gistimöguleika og fleira verður tilkynnt um síðar.

Barry Hogan, stofnandi ATP segir: “Með hverju árinu stækkar hátíðin og við erum að vinna í að bóka frábærar hljómsveitir til að fylgja eftir Portishead og Nick Cave and the Bad Seeds. Belle and Sebastian eru nú fyrsta aðalhljómsveit dagskrár sem við lofum að verður spennandi þriðji kafli í sögu ATP á Íslandi.”


Tónleikahelgin 24.-27. júlí

Fimmtudagur 24. júlí

 

Boogie Trouble og Soffía Björg leiða saman bassaleikara sinn á tónleikum næstkomandi fimmtudag á Gauknum. Um er að ræða fyrstu opinberu tónleika Boogie Trouble á höfuðborgarsvæðinu síðan á síðustu Airwaves hátíð. Frítt er inn fyrir mannverur sem bera nafnið Steinunn en aðrir þurfa að reiða fram þúsundkall fyrir aðgang að gleðinni. Hurðin opnar klukkan 21:00 og tónleikarnir hefjast klukkutíma síðar.

 

Dúettinn Dreprún, Helgi Valur og Katastrofa koma fram á Dillon en þau eiga það öll sameiginlegt að fást að einhverju leiti við hip hop tónlist. Ballið byrjar 21:00 og það er fríkeypis inn.

 

Reggíbandið Ribbaldarnir munu leika hljómlist fyrir gesti Loft Hostel klukkan 21:00 og það kostar ekki neitt að berja þá augum.

 

Tilraunasöngkonan Bonnie Lander frá Fíladelfíu og flautuleikarinn Berglind Tómasdóttir koma fram í Mengi. Aðgangseyrir er 2000 krónur og tónleikarnir hefjast stundvíslega klukkan 21:00.

 

Hljómsveitin Artic Roots kemur fram á Húrra en tónleikar þeirra byrja 22:00 og aðgangur er ókeypis.

 

Föstudagur 25. júlí

 

MC Bjór & Bland, Reykjavíkurdætur og Caterpillarmen munu koma fram á Húrra en þar verður einnig frumsýnt myndbandi við nýjasta lag MC Bjórs, Hrísgrjón. Gleðin hefst klukkan 21:00 og aðgangseyrir er enginn.

 

Metalsveitirnar Wistaria og Trust the Lies spila á Gauknum og hefja leik 22:00.

 

Hljómsveitin Börn heldur upp á útgáfu nýrrar LP plötu með tónleikum á Dillon ásamt hljómsveitinni Kvöl. Börn er drungapönkhljómsveit sem reis upp úr ösku hljómsveitarinnar Tentacles of Doom en ókeypis er inn á tónleikana sem byrja klukkan 22:00.

 

Laugardagur 26. júlí

 

Söngkonan Mr. Silla kemur fram á tónleikum í Mengi en þar mun hún frumflytja ný lög í bland við eldra efni. Tónleikarnir byrja 21:00 og aðgangseyrir er 2000 krónur.

Mammút frumsýna sitt fyrsta myndband

Hljómsveitin Mammút frumsýndi í dag myndband við lagið Þau svæfa, en það er fyrsta tónlistarmyndbandið sem sveitin sendir frá sér. Því er leikstýrt af Sunnevu Ásu Weisshappel og Katarínu Mogensson söngkonu Mammúts,  en myndbandið er ansi ágengt og vægast sagt holdlegt. Þau Svæfa er af hinni margverðlaunuðu breiðskífu Komdu til mín svarta systir sem kom út í fyrra. Horfið á myndbandið hér fyrir neðan.