Bestu erlendu lög ársins 2014

50. Master Pretender – First Aid Kit

49. Salad Days – Mac DeMarco

48. Gold Coins – Charli XCX

47. 5thep – Todd Osborn

46. Archie Marry Me – Alvvays

45. Human Sadness – Julian Casablancas + The Voidz

44. You Stessin – Bishop Nehru

43. Fiona Coyne – SAINT PEPSI

42. Talking Backwards – Real Estate

41. Drive, Pt. 1 – Ben Khan

40. 1998 – Chet Faker

39. Chandelier (Four Tet Remix) – Sia

38. Blockbuster Night Part 1 – Run The Jewels

37. Love Letters (Soulwax remix) – Metronomy

36. Hey Life – tUnE-yArDs

35. Birthday Song – Frankie Cosmos

34. Got To My Head – Waters

33. Mister Main – Ty Segall

32. Uncast Shadow Of A Southern Myth – Parkay Quarts

31. Completely Not Me – Jenny Lewis

30. Sing To Me (ft. Karen O) – Walter Martin

29. Never Catch Me (ft .Kendrick Lamar) – Flying Lotus

28. Little Fang – Avey Tare

27. Put Your Name In My Phone – Ariel Pink

26. Mr Tembo – Damon Albarn

25. Lay-by – Tennyson

24. King Bromeliad – Floating Points

23. The Lens – The Oh Sees

22. The British Are Coming – Weezer

21. 11 O’Clock Friday Night – Hamilton Leithauser

20. Better Blues – Chance The Rapper

Er hægt að gera hugljúft og bjartsýnt lag sem fjallar um hatur á öllum sköpuðum hlutum og sálum, hatur sem beinist jafnt að samfélaginu og sjálfum sér? Chance The Rapper svaraði þeirri spurningu játandi með laginu Better Blues. Við hötum það ekki.

19. Tough Love (Cyril Hahn remix) – Jessie Ware

Í þessari hugvitssamlegu endurhljóðblöndun er komin dansvænleg bassatromma á hvert slag, en fínleg og allt að því loftkennd rödd Jessie Ware trónir hins vegar yfir öllu saman og nýtur sín einstaklega vel.

18. Why (ft. Nate Salman) – Les Sins

Chaz Bundick, betur þekktur sem Toro Y Moi, sýndi á sér ferska hlið á árinu með þessum fönk- og diskóskotna danssmelli. Áferðin er organísk og söngurinn einlægur en bassatromman en þyngri en oft áður, svo lagið flýtur beinustu leið á dansgólfið.

17. Digital Witness – St. Vincent

Það er deginum ljósara að St. Vincent hefur drukkið í sig áhrif frá samstarfinu við David Byrne, því Digital Witness hljómar eins og nýstárlegur snúningur á týndum Talking Heads smelli. Textinn fjallar um póstmódernískra tæknifyrringu nútímamannsins og ofgnótt upplýsingasamfélagsins með brassaðri uppsveiflu og firnagóðu gripi í viðlaginu.

16. Alfonso Muskedunder – Todd Terje

Þó að Todd Terje hafi mest unnið innan geimdiskórammans er hann þó mikið ólíkindatól og jafnfær á ýmsar strauma og stefnur. Í Alfonso Musketer er hann að vinna úr arfleið kvikmyndatónlistar 8. áratugarins, djassað spæjarafönk í sjö áttundu þar sem sótt er jöfnum höndum í smiðju Lalo Schifrin og Henry Mancini. Ekkert af þessu skiptir hins vegar máli þegar þú ert í villtum dillidansi sem er óhjákvæmilegt þegar lagið berst til eyrna.

15. Flashlight – Bonobo

Bonobo átti frábæra tónleika á Sónar hátíðinni og sýndi það í þessu lagi að hann hefur þróast talsvert frá trip hop-inu sem kom honum á kortið fyrir um áratug síðan. Flashlight er fönkí house-lag sem er dregið áfram af grófum bassaslætti í bland við ótal tegundir af exótískum ásláttarhljóðum.

14. Back, Baby – Jessica Pratt

Back, Baby hljómar eins það hafi verið tekið upp fyrir 50 árum síðan og ég veit ekkert hvaðan þessi rödd kemur. Ekki af þessum heimi allavega, til þess er hún of skrýtin og falleg.

13. True Love – Tobias Jesso jr

Tobias Jesso jr sækir innblástur til helstu meistara melódramatíkurinnar, Billy Joel og Elton John, í þessari lágstemmdu en þó mikilfenglegu píanóballöðu.

12. Alena – Yumi Zouma

Alena er svo létt og leikandi að það er næstum því þyngdarlaust. Undurfögur röddin svífur yfir house píanói og alls konar hljóðum sem minna á strandir og sjávarföll.

11. Soda – Azealia Banks

Töffarlegt rapp og attitúd Banks er fullkomið lím fyrir þá 50/50 blöndu af House og hip hoppi sem þessi óstöðvandi danssmellur er gerður úr.

10. 2 Is 8 – Lone

2 is 8 hljómar eins og takturinn úr einhverjum gullaldar hip hop slagara nema í eylítið hraðara tempói. Í stað rapps fáum við svo hljóðgervlamelódíur sem tvístrast eins og lækjarsprænur í ótal áttir yfir hoppandi bítinu.

9. minipops 67 [120.2][source field mix] – Aphex Twin

Í þessu fyrsta lagi frá Aphex Twin í óralangan tíma mátti heyra níðþungan og margbrotinn takt í bland við draugalegar raddir, bjagaða píanóhljóma og ægifögur synþahljóð í súpu sem gæti ekki hafa verið framreidd af neinum öðrum en séní-inu sjálfu. Það er eins og Alberto Balsam, Windowlicker og Iz-Uz í hárréttum hlutföllum. Það var gott að fá Aphex-inn sinn aftur.

8. Pretty Girls – Little Dragon

Óaðfinnanlegur hljómur, frumlega strengjaútsetningar, endalaus smáatriði í hverju horni og rödd söngkonu Little Dragon gera Pretty Girls að nánst ósnertanlegu popplagi, á ári með harða samkeppni í þeirri deild.

7. Rocketship (Daniel Johnston cover) – The Unicorns

Hin fornfræga indísveit Unicorns sneri aftur á árinu með túr um heiminn og þessa dásamlegu ábreiðu af Daniel Johnston í farteskinu. Þeir heiðra gamla meistarann og furðufuglinn með ótrúlega frjórri útgáfu sem sækir jöfnum höndum í skynvillutónlist og gamaldags vísindaskáldskap.

6. Two Weeks – FKA Twigs

FK Twigs hafði lengi byggt upp hæpið fyrir sína fyrstu breiðskífu sem loksins kom á árinu. Two Weeks var hæsti tindurinn í þeim mikla fjallgarði sem platan er, loksins er komin söngkona til að leiða trip hoppið inn í framtíðina.

5. Silver – Caribou

Caribou virðist vera ófær um að gera lélega eða leiðinlega tónlist, og þrátt fyrir stærðfræðigráðuna og nákvæmnina er mannleg hlýja í öllu sem hann tekur sér fyrir hendur. Á Our Love er hann í hugljúfum og allt að því væmnum gír, en í besta lagið að okkar mati var Silver. Það hefur seigfljótandi synþabassa með höktandi raddsampli, smekklegum strengjum og dúnmjúkum söng Daniel Snaith. Bara það hefði nægt því til að komast á þennan lista, en hækkunin og kaflaskiptingin sem hefst á 3:23 fleytir því alla leið í fimmta sætið. Þá eru allir synþar tvíkaðir í botn og endalausar arpeggíur og melódíur fossast yfir þig og valda gæsahúð á gæsahúð ofan og hækkandi sálarhita. Hljómar eins og að troða alsælu í eyrun á sér.

4. How Can You Really – Foxygen

Okkur hættir til þess að gleyma því að í rauninni fögnum við jólunum því þá fara dagarnir að lengjast aftur, með öðrum orðum, þá er styttra í sumarið. Foxygen áttu bestu plötu ársins 2013 að okkar mati en platan sem kom út í ár var nokkuð mistæk. Hún gaf okkur þó eitt allra besta lag ársins sem er svo mikið sumar að það drýpur sólskin af hverjum píanóhljómi og saxafónblæstri. Við hlökkum til sumarsins í hver sinn sem við hlustum.

3. L – Tycho

L er eins og heitt teppi í svartasta skammdeginu, ekki svona sem stingur heldur úr mjúkri flís sem þú hjúfrar þig inn í eins og púpa. Lagið hreinlega umvefur þig á alla vegu og gerir slæma daga bærilega og góða daga eins og lúr á bleikfjólubláu skýi. Angurvær elektróníkin fyllir út í og aðlagast hverju því herbergi þar sem hún ómar og er alltaf og alls staðar viðeigandi.

2. Wave 1 – Com Truise

Com Truise verður ólíkt rímnafna sínum í vísindakirkjunni bara betri og betri með tímanum. Það heyrist glöggt á hans nýjustu skífu, Wave 1, og hvergi betur en í titillaginu þar sem öldur af melódíum skella á hlustandanum hver á eftir annarri. Þetta er raftónlist með sammannlega eiginleika, þú skynjar ástríðuna og natnina á bak við hvert einasta hljóð og nótu.

1. On The Regular – Shamir

Frumburður hins 19 ára gamla Shamir Baily, Ep-platan Northtown, var algjört afbragð og lagið If It Wasn’t True hefði lent ofarlega á árslistanum ef við takmörkuðum okkur ekki við eitt lag á hvern listamann. Í október staðfesti Shamir hins vegar undraverða tónlistarhæfileika og það að hann ætlaði sér langt, því On the Regular er það sem á ensku er stundum kallað Calling Card. Lag sem segir “Hér er ég og mættur á svæðið!”, með sjálfstraust og attitúd vigtað í tonnum. On The Regular hefst á kúabjöllu og inniheldur groddalegt elektró, óldskúl rapp, sungna brú og stórkostlegt myndband. En það er flutningur Shamirs sem heldur því saman; naívur en samt fullorðins, macho og kvenlegur á sama tíma, glettinn en samt alls ekki að grínast. Í okkar bókum verðskuldar það lag ársins 2014 og við munum fylgjast stíft með Shamir á því næsta.

Straumur 20. október 2014

Í Straumi í kvöld heyrum við nýtt efni frá Bonobo, Deerhoof, …And You Will Know Us By The Trail Of Dead, Parquet Courts, Chance The Rapper og mörgum öðrum. Straumur með Óla Dóra í kvöld á slaginu 23:00 á X-inu 977.

Straumur 20. október 2014 by Straumur on Mixcloud

1) Flashlight – Bonobo
2) Wait – Tourist
3) Black Ballerina – Ariel Pink
4) Get Better – Chance The Rapper
5) Indecision – Shura
6) Uncast Shadow Of A Southern Myth – Parkay Quarts
7) The Ghost Within – …and you will know us by the trail of dead
8) Lost In The Grand Scheme – …and you will know us by the trail of dead
9) Doom – Deerhoof
10) Black Pitch – Deerhoof
11) This Is The Last Time – Stars
12) Turn it Up

Annar í Sónar

Mynd: A. Albert

Föstudagskvöldið mitt hófst í Norðurljósasalnum þar sem Starwalker, hljómsveit Barða Bang Gang og J.B. Dunckel úr Air, lék á sínum fyrstu tónleikum. Þau voru þó greinilega þaulæfð því engan byrjendabrag var að heyra á flutningnum. Þetta er feikilega vandað og stílhreint rafpopp og Duncel fór á kostum í villtu synþasólói í lokalaginu.

GP með make-up

Næst á dagskrá var furðufyrirbærið Gísli Pálmi sem lék á alls oddi í Sónarflóanum. Hann var með svaðalega augnmálningu og að sjálfsögðu ber að ofan og hoppaði og skoppaði um allt sviðið auk þess að klifra upp á hátalara og rappa úr sér lungun. Taktarnir voru framreiddir af tveimur mönnum með klúta sem huldu andlit sín, en þeir eru mjög flottir, einhvers konar mínímalískur fútúrismi.

Eftir að hafa fengið ráðlagðan kvöldskammt af GP hélt ég í Silfurberg þar sem Bonobo hafði komið sér fyrir á sviðinu ásamt hljómsveit. Þau léku áheyrilegt trip hop með exótískum áhrifum frá hinum ýmsu heimsálfum auk þess að njóta aðstoðar söngkonu í nokkrum lögum. Ég hoppaði svo aðeins niður til að sjá hina eitilhörðu rapppíu Cell7 og sá ekki eftir því. Fyrsta sólóplatan hennar var með betri íslensku plötum síðasta árs og lögin af henni skiluðu sér vel á sviðið en hún naut aðstoðar meðlima Moses Hightower við flutninginn.

Dökkt og bjart tekknó

Þá var röðin komin að Jon Hopkins en hann nýtti hljóðkerfi Silfurbergs til hins ýtrasta, keyrði allt í botn svo þú fannst fyrir drungalegu tekknóinu með öllum líkamanum en ekki bara eyrunum. Klúbbastemmningin var allsráðandi og Hopkins stjórnaði dansandi skaranum eins og her af strengjabrúðum. Ég hljóp síðan yfir í Norðurljósasalinn til að sjá restina af Kölch sem bauð líka upp tekknó, en þó nokkuð bjartara og poppaðra en Hopkins. En ekki síður skemmtilegt og ég hélt dansandi út í nóttina með bassatrommu í hverju hjartslagi.

Kvöldið var vel heppnað og hátíðin almennt farið mjög vel fram hingað til. Í kvöld eru það svo Major Lazer, James Holden og Trentemoller sem ég hlakka hvað mest til að sjá. Lesið um það á morgun en hér er hægt að lesa umfjöllun um fyrsta kvöld hátíðarinnar.

Davíð Roach Gunnarsson

Sónar hefst í dag – 10 spennandi listamenn

Tónlistarhátíðin Sónar hefst í dag og við hvetjum alla tónlistaráhugamenn sem vettlingi geta valdið til að mæta á þá þriggja daga veislu sem fram undan er. Hátíðin sem hefur verið haldin árlega í Barcelona síðan 1994 fór fram í fyrsta skipti hér á landi í Hörpu á síðasta ári og var feikilega vel heppnuð eins og lesa má um hér. Það eru meira en 60 tónlistarmenn og plötusnúðar sem spila á hátíðinni en hér verða kynntir 10 sem við mælum sérstaklega með. Fylgist vel með á straum.is næstu daga því við verðum með daglega tónleikarýni af hátíðinni.

Major Lazer

Major Lazer er tónlistarhópur sem er leiddur af ofurpródúsernum Diplo sem hefur undir því nafni framleitt tvær plötur þar sem Dancehall, dubstep, reggí og gamaldags dub er málað með breiðum penslum og skærum litum á striga nútímalegrar danstónlistar.

Trentemoller

Danski tekknóboltinn Trentemoller hefur þeytt skífum á Íslandi oftar en hönd á festir og er með þeim bestu í því stuðfagi. Eftir hann liggja margar meistaralegar endurhljóðblandanir og þrjár sólóskífur en sú síðasta, Lost, var með betri raftónlistarplötum síðasta árs og nokkuð poppaðari en fyrri verk hans þar sem margir gestasöngvarar komu við sögu. Hann mun koma fram með live hljómsveit á Sónar.

Gus Gus

Gus Gus eru aðals- og kóngafólk íslensku danstónlistarsenunnar og þurfa engrar frekari kynningar við. Fyrir utan það að sveitin er tilbúin með nýja plötu og ekki er ólíklegt að eitthvað af henni heyrist á tónleikunum.

Jon Hopkins

Hopkins er rúmlega þrítugur Breti sem hefur undanfarið starfað með Brian Eno auk þess að gefa út eigið efni. Með sinni þriðju breiðskífu, Immunity, sem kom út á síðasta ári skaust hann hins vegar upp á stjörnuhimininn en hún lenti ofarlega á árslistum margra tímarita og spekúlanta. Tónlistin þræðir einstigið milli sveimtónlistar og tekknós af miklu listfengi en hann sótti Ísland heim á síðustu Airwaves hátíð en þeir tónleikar voru einn af hápunktum hátíðarinnar.

Bonobo

Bonobo er einyrki en í tónlist sinni vefur hann persneskt teppi úr þráðum ólíkra hljóðbúta úr öllum áttum og heimsálfum. Hann er á mála hjá hinni virtu Warp útgáfu, sem m.a. gefur út Aphex Twin og Boards of Canada, en platan hans Dial M for Monkey er algjört meistarastykki og ævintýri fyrir eyrun.

James Holden

James Holden er breskur plötusnúður og tónlistarmaður sem lét fyrst að sér kveða með kosmískri endurhljóðblöndun á lagi Nathan Fake, The Sky Is Pink. Hans nýjasta skífa, The Inheritors, sem kom út á síðasta ári er tilraunakennd diskósúpa undir sterkum áhrifum frá súrkáls- og síðrokki.

Sykur

Ein af hressari elektrósveitum landsins skartar grípandi lagasmíðum og groddalegum synþahljóm, en þau er vön því að tjalda öllu til á tónleikum.

Paul Kalkbrenner
Kalkbrenner er þýsk tekknógoðsögn sem varð gerð ódauðleg í myndinni Berlin Calling sem kortlagði hina víðfrægu berlínsku klúbbasenu.

Hermigervill

Sveinbjörn Thoroddsen, betur þekktur sem Hermigervill, hefur um árabil verið í fremstu víglínu íslenskrar raftónlistar. Í byrjun ferilsins með hugmyndaríkum Trip Hop plötum en í seinni tíð með hljóðgervladrifnum útgáfum af íslenskum dægurlögum og samstarfi við Retro Stefson. Hann er nú að vinna að sinni næstu breiðskífu og mun flytja nýtt efni á tónleikum sínum á Sónar.

Tonik

Einn af innlendu hápunktum síðustu Airwaves hátíðar var raftónlistarmaðurinn Tonik en melankólískt og sálarþrungið tekknóið bræddi bæði hjörtu og fætur í salnum. Hann kemur iðulega fram með selló- og/eða saxafónleikara sem gaman er að fylgjast með á sviði.

James Holden og Bonobo á Sónar

Mynd: Squarepusher á síðustu Sónar hátíð.

Í morgun var tilkynnt um fleiri listamenn sem hefur verið bætt við dagskrá Sónar hátíðarinnar í Reykjavík. Þar ber þar hæst breska pródúsantinn og plötusnúðinn James Holden, raftónlistarmanninn Bonobo frá sama landi, þýska plötusnúðinn Paul Kalkbrenner og Starwalker, samstarfsverkefni Barða Jóhannssonar og J.B. Duncel úr Air. James Holden hefur vakið mikla athygli bæði fyrir eigin tónlist og einstakar endurhljóðblandanir og varð geimdiskó endurgerð hans af The Sky is Pink að miklum danssmelli, hér heima og erlendis, fyrir um 10 árum. Þá hefur hans nýjasta plata, The Inheritors, hlotið frábærar viðtökur þar sem hann blandar súrkálsrokki, sveimhljóðum og kosmískum áhrifum saman í dáleiðandi tekknósúpu.

Bonobo hefur í yfir áratug verið á mála hjá hinni virtu Ninja Tune útgáfu og gefið út frábærar plötur af flóknu og útpældu trip hoppi og ber af óragrúa tónlistarmanna í sama geira. Paul Kalkbrenner er goðsögn í þýskri klúbbamenningu og lag hans Sky and Sand úr kvikmyndinni Berlin Calling varð stórsmellur á öllum helstu klúbbum Evrópu. Starwalker er nýstofnuð hljómsveit Barða Jóhannssonar úr Bang Gang og J.B. Duncel úr hinni frönsku Air en þeir gáfu út sitt fyrsta lag og myndband fyrir skemmstu og er stuttskífa á leiðinni. Sónar-hátíðin fer fram í Hörpu 13.-15. febrúar næstkomandi en fyrir skemstu var tilkynnt að Major Lazer yrðir aðalnúmerið á hátíðinni en lista yfir staðfesta listamenn má finna hér. Fyrsta Sónar hátíðin í Reykjavík var haldin í febrúar á þessu ári og umfjöllun straum.is um hana má lesa hér. Hlustið á fleiri tóndæmi hér fyrir neðan.